اتاق نوزده- کنار پنجره

چقدر باید کسی به تو نزدیک باشه که بدونه چه طور قرص می خوری؟ قرص خوردن چه طور نداره خب. اول قرص را می اندازی تو دهنت و بعد هم دو قلپ آب روش، ولی برای تو چطور داشت همیشه. اول دو قلپ آب را نگه می داشتی تو دهنت و بعد قرص را پرتاب می کردی تو اون حوضچه و قورت می دادی که مزه اش رو نفهمی یک وقت. حالا چقدرش مهمه؟ نزدیک بودنش هم مهم نیست دیگه. چراغت سبز می شه و این یعنی می شه رد شد. نگاهت می کنم. بی صدا. بی سلام. قرمز می شم. نمی خوام رد شی ازم. می فهمی؟