نماد انقلاب ها معمولا شعار های پر طمطراق و پرچم های سرخ هستند
خون ها جاری می شوند
یا دست کم شیشه ها با پرتاب سنگ ها می شکنند
فقط انقلاب نوامبر که به لقب مخملین متصف شد
نه تنها از این باب با دیگر انقلاب ها تفاوت داشت که صلح آمیز بود
بلکه از این باب هم با آنها تفاوت داشت که سلاح اصلی در آن مبارزه، چیز دیگری بود
سلاح این انقلاب مزاح بود
تقریبا در هر مکان ممکن در پراگ
دیوارهای ساختمان ها
ایستگاه های قطار
پنجره های اتوبوس ها و قطارهای شهری
ویترین های مغازه ها و تیرهای چراغ برق
حتی مجسمه ها و بناهای یادبود
در عرض چند روز
پوشیده شدند از انبوهی باورنکردنی از علائم و پوسترها
اگرچه هدف شعارها یک چیز بیشتر نبود
بر انداختن دیکتاتوری
اما لحن شعارها
طنزآلود و شیرین وسبک بود
شهروندان پراگ رحمت خواهی شان را به حاکمان منفورشان با شمشیر حالی نکردند
بلکه برای این کار از لطیفه و شوخی کمک گرفتند
اما در دل این شیوه مبارزه بکر، تازه و عاری از هیجان و شور
گزندگی نهفته بود
این شاید تازه ترین و شاید چشم گیرترین پارادوکس تا به امروز در حیات این شهر استثنایی باشد
No comments:
Post a Comment